Moin mitnanner an dissen Sönndag vör de Passionstied mit Name „ Estomihi“,
dat het soveel wie „Wees för mi as een starken Felssteen“.
dat het soveel wie „Wees för mi as een starken Felssteen“.
Ick much jou vandaag to'n lüttje Andacht inladen, de wi fiern wöllt in de Name von Gott, de Vader un sien Söhn un de hillige Geist. Amen
Wi wüllt beten:
Gott, uns Vader, wi dankt di, dat wi disse Andacht
hollen könnt in uns Moderspraak. Du wullt
uns dien Word so seggen, dat uns dat to
Harten geiht un wi dorvan leevt. So find wi
Kraft und Mood för all dat, wat in dit Leben
up uns tokummt. Du wiest uns de Weg un
steihtst uns bi in good un stur Tieden.
Dorüm laat uns gern hören up dat,
wat du uns seggen wullt. Amen
Leev Gemeen,
nächst Mittweek fangt de Passionstied an. Dat is een Tied, um öwer sik sülst nah to denken. Wer dat nu ehrlich deit, de stellt viellicht fast, wie blind he oft is. Ik meen dat nun nicht mit de Oogen, ik meen hier eher de innere Blindheit.
In de Spröök för de nächste Week, de in dat Lukas-Evangelium in de 18. Kapitel steiht, dor het dat in Vers 31:
Jesus nöhm de twölf bisiet und sä tau ehr: Wi gahn nu rup nah Jerusalem, un denn ward allens so komen, as dat schreeven is von de Propheten över de Minschensöhn.
Wi leest noch beeten wieder in dat Lukas Evangelium, de Verse 32 bit 43 :
He ward an de Heiden utlewert, utlacht, utschullen un anspeet worden. Un see ward hüm tausamenslaan, bit he dood is, un an drüdden Dag word he upstahn.
De Jüngers könnt nix davon begriepen un verstahn gor nich, wat Jesus dör sä. De Jüngers doot nich erkennen, dat Jesus de Weg de Leev geiht. Nur up disse Weg kann he sien Fründen, ober ok sien Feinde, kann he uns und all Minschen erlösen. Dat fallt uns stur an to nehmen, wiel uns Hart oft to eng is för uns Feinde. Gott urdelt anners as wie Minschen. Sien Hart ist wiet genoog, ok för de Feinde. Un dat hebt Jesus Jünger nicht verstahn. Sie hebbt öwer seen, dat Jesus mit all Geschöpfen von sien himmlischen Vader Erbarmen het. De Jüngers wär'n blind för Jesus sien bedingungslose Leev. Un dorvan handelt ok de nächste Geschicht:
As se kört vor Jericho weern, seet dor'n Blinden an't Wech und schleep. As he de Minschen vörbi gahn höör, wull he weeten, wat los weer. Se seggen hüm: „Jesus ut Nazaret geiht hier lang.“
Dor bölk he: „Jesus, Davids Soehn, erbarm die över mi!“
De vörn gungen, schulln mit hüm, he schull sein Schnut holl'n. Aver dor bölk he noch duller: „Davids Soehn, erbarm di över mi!“ Jesus bleev stahn un sä, se sullen hüm herbrengen. As he nu dichter bi keem, froog he hüm: „Wat sall ik för di do'n?“ „Herr, dat ik wedder kieken kann.“
Un Jesus sä tou hüm: „Kiek wedder! Dien Glooven hett di hulpen.“ He kunn glieck wedder kieken und gung mit Jesus un geev Gott de Ehr. Un all Minschen, de dat mit ansehn harrn, loowten Gott.
Jesus seggt hier een ganz wichtige Satz: Dien Gloow heet de hulpen. Ik meen, disse Utsage gilt ok noch von Dag un ok för uns, de wie innerlich meestins blind sünd. De Gloov givt uns de Moot, un let di erkennen, dat wi up Gott trou'n könnt, wenn dat hart up hart kummt. Du musst nun ober nicht glöven, dat Jesus di dien Probleme nu all fix ut de Weg rümt. He helpt di so, wie dat för di up Ganze gesehen am besten is, ok wenn de Weg bannig lang un stur wäsen kann. Gott is bi di! Amen
Good nu mit Mood u. Toversicht in de nächste Week:
De Herr segne di un bewohr di.
De Herr kick di frünnelk an
un wees good mit di.
De Herr holl sien Hannen over di
un geev di Freeden. Amen
